Zo’n dag

Wanneer je echt beseft
Dat je de loyaliteit en solidariteit
En het simpele geluk dat je deelde
Met de grootste liefde van je leven
Door je ongecontroleerde uitingen
Van frustratie en blinde woede
Hebt vernietigd

Dat lieve kleine geluk
Dat je dat hebt verkwanseld
Voor de liefde voor je kind
Maar waarvan blijkt
Dat die een speelbal was
Van het egoïsme en narcisme
Van een schaamteloze ander

En wat nu maakt dat je voelt dat
diezelfde liefde voor je kind
Onmiskenbaar is veranderd
Met als triest resultaat
Dat je ze allebei
Nog zo ontzettend lang
Misschien niet in levende lijve
Maar zeker met je hart
Vreselijk zult moeten missen

En kan het mij nog zo veel spijten
Ik kan het me slechts zelf verwijten