Die avond in het donker
Alleen dolend in de nacht
Zie ik je eindelijk weer
Zoals ik je altijd weer verwacht
Twinkelend vrolijk, druk en blij
Om de wereld die naar je lacht
Ik hoor bij jou, en jij bij mij

De mooiste verhalen vertel je me
Maar je stem kan ik niet horen
Alsof diffusie tussen ons
Alle geluid lijkt te verstoren
Samen passeren we een zebrapad
Je gebaart dat je hier even stopt
De zwarte strepen zijn van lava
Daar mogen we dus niet op
Daarna springen we samen
Hand in hand van wit naar wit
We lachen en zijn gelukkig
En het lijkt alsof alles klopt

Alleen loop ik weer verder
Door de snijdende winterkou
Ik zie je nu helemaal niet meer
Maar verdwijnen past bij jou
Ik herinner het me nu weer
Doodstil is de stad op dit uur
Lijkt ontdaan van al haar franje
Als in de verte een scheepshoorn brult
Een stoplicht knippert eenzaam oranje

In gedachten verzonken
Loop ik, diep weggedoken
In de kraag van mijn jas
Wanneer ik de kruising nader
Komt het pijnlijk besef dan pas
Dat jij ooit in vroeger tijden
Zo ontzettend lang geleden
Onderdeel van mijn leven was

Op een dag was je opeens weg
Nooit heb ik je meer gezien
En zo af en toe wanneer
Een groot verdriet mij overmand
Denk ik je eindlijk weer te zien
En lopen we samen hand in hand
De dagen dat ik je mis dan dool ik
Kom ik je tegen ooit misschien